Wielu dostarczycieli towarów bądź usług nie otrzymuje na czas wypłat od swych odbiorców.
Przez wzgląd na dobre kontakty z odbiorcami sami udostępniają im kredytu handlowego bądź też nabywcy bezumownie nie płacą należności na czas.
Jeżeli stan chronicznego kredytowania adresatów przez dostawców utrzymuje się poprzez dłuższy czas, dostawcy
tracą płynność finansową i poszukują zewnętrznych źródeł finansowania, takich jak pożyczki, leasing czy też fundusze strukturalne. Korzystając z nich, zaciągają prywatne zobowiązania czyli intensyfikują zadłużenie, miast dochodzić należności od adresatów. Między innymi przywróceniu płynności
finansowej takowego dostawcy służy faktoring. Faktorant ekspresowo zdobywa gotówkę, natomiast faktor zadba często też o bieżącą windykację należności od adresatów. Umowa faktoringu to dwa fragmenty: cesja wierzytelności oraz pożyczka, którą spłaca odbiorca wierzytelności w drodze cesji. Układ jest
zawierany na czas nieokreślony. Faktorant przekazuje wszelką fakturę na faktora. Faktorant dostaje zapłatę: niezwłocznie po powstaniu pożyczki i przekazaniu jej na faktora (faktoring zaliczkowy bądź dyskontowy) bądź w dniu wymagalności wierzytelności, po uzyskaniu zapłaty od dłużnika bądź w innym czasie (faktoring wymagalnościowy). Partycypantem transakcji jest też odbiorca artykułów lub usług, czyli dłużnik faktoringowy. Nie jest on jednakże stroną
umowy.
Tak pochłonął Cię ten tekst, że masz ochotę na kolejne artykuły? Najmniejszy problem. Po prostu kliknij na
łącze do witryny i czytaj do woli.
Skutkiem prawnym zawartej umowy jest bowiem zmiana wierzyciela. Dłużnik zaś zostaje ten sam.
